Zamek Książąt Pomorskich w Demminie
53°54′00″N 13°02′01″E/53,900000 13,033611 Ruiny wieży zamku w Demmin, wzniesionej ok. 1200 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Zniszczono |
XVII w. |
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
| 53°54′00″N 13°02′01″E/53,900000 13,033611
| |
Zamek Książąt Pomorskich w Demminie – ruiny średniowiecznego zamku na wyspie przy ujściu rzeki Tollense do rzeki Piany koło miasta Demmin (Dymin) w niemieckim kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie na terenie Pomorza. W XIII wieku (do 1264 roku) zamek ten był rezydencją książąt dymińskich, jednej z linii książąt pomorskich z dynastii Gryfitów.
Historia zamku książęcego[edytuj | edytuj kod]
W miejscu tym już w VIII wieku znajdowało się słowiańskie grodzisko. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1127 roku; w 1128 biskup Otton z Bambergu spotkał się tu w czasie swojej wyprawy misyjnej na Pomorze Zachodnie z księciem pomorskim Warcisławem I.
W XII wieku warownia została rozbudowana; w źródle z 1170 roku pojawia się wzmianka o „zamku Dimin” (łac. castrum Dimin). Najstarsza część zamku, cylindryczna ceglana wieża, której pozostałości istnieją do dzisiaj, jest datowana na około 1200 rok; jej ruiny są najstarszym zachowanym świeckim obiektem budowlanym na Pomorzu.
Zamek był rezydencją książąt dymińskich do śmierci ostatniego z nich, Warcisława III, zmarłego w 1264 roku. Później, gdy księstwo dymińskie zostało włączone do księstwa szczecińskiego, stał się siedzibą wójta książęcego; do końca XV wieku pełnił funkcję komory celnej na granicy między Pomorzem a Meklemburgią.
Na początku XVI wieku książę szczeciński Bogusław X przekazał zamek swojemu dworzaninowi, Peterowi Podewils, najpierw jako zastaw, a od 1512 roku jako lenno. W 1631 roku, w czasie wojny trzydziestoletniej, zamek spłonął; ocalała jedynie wieża, która w 1648 roku została wysadzona w powietrze przez Erika Dahlbergha, Szweda w służbie władz Pomorza Szwedzkiego. Miał on wówczas 23 lata i nosił swoje pierwotne nazwisko Erik Jönson; w późniejszym okresie został feldmarszałkiem armii szwedzkiej i twórcą szwedzkiej inżynierii wojskowej; jego osiągnięcia w dziedzinie sztuki fortyfikacyjnej zyskały mu przydomek „szwedzkiego Vaubana”.
W 2007 roku przeprowadzono prace zabezpieczające ruiny zamku.
Ruiny dworu z XIX wieku[edytuj | edytuj kod]
Poza ruinami zamku książąt dymińskich na wyspie przy ujściu Tollense do Piany znajdują się również ruiny późnoklasycystycznego dworu wzniesionego w 1840 roku przez rodzinę Podewils; pod względem architektonicznym był on inspirowany przez francuskie pałace barokowe. W latach 1881–1945 dwór należał do rodziny von Rohr; w latach 1948–1986 mieściła się w nim szkoła z internatem. W 1998 roku uległ zniszczeniu w wyniku pożaru.
